Błędy w kampaniach wyborczych cz. 1

Obserwując kampanie wyborcze różnych partii, często dostrzegam błędy z zakresu komunikacji niewerbalnej obecne w spotach wyborczych, na plakatach i ulotkach, czy podczas wystąpień polityków w mediach. Często są to błędy trudne do zauważenia przez laika, lecz zdarzają się także błędy na tyle poważne, że dostrzec je może każdy w miarę uważny człowiek. Przy błędach tego ostatniego rodzaju wielce się dziwię, wszak partie polityczne zatrudniają wszelkiej maści specjalistów od PR-u, autoprezentacji czy wreszcie komunikacji niewerbalnej. Obawiam się jednak, że praca wielu z nich sprowadza się wyłącznie do nauczenia kandydatów podstaw autoprezentacji, w szczególności popularnego gestu układania rąk w tzw. wieżę, a nie polega na rzetelnej i całościowej analizie używanych komunikatów niewerbalnych.
Za przykład niech posłuży kampania wyborcza SLD (zaznaczam, że jest to jedynie studium przypadku, nie mające nic wspólnego z poglądami politycznymi autora blogu).

Botoks, chirurgia plastyczna i odczytywanie ekspresji mimicznych

Jednym z polecanych przeze mnie ćwiczeń jest ćwiczenie polegające na przewidywaniu werdyktu wyłącznie na podstawie komunikatów niewerbalnych wysyłanych przez członków jury. Do tego celu znakomicie nadają się programy typu Must Be The Music (warto sięgnąć zarówno do wersji polskiej, jak i do wersji obcojęzycznych). Oglądamy tego typu program - oczywiście z wyłączonym dźwiękiem - uważnie obserwując reakcje członków jury i starając się przewidzieć wydany przez nich werdykt. W wersji trudniejszej nie opieramy się tylko na ogólnym wrażeniu, ale staramy się wymienić te sygnały niewerbalne, które wskazują na taki a nie inny stosunek oceniającego do wykonawcy.

Ach sakkady, sakkady…

Zrób mały eksperyment. Do eksperymentu potrzebne będą dwie osoby. Stańcie (lub usiądźcie) naprzeciwko siebie. Poproś, aby druga osoba zakreśliła oczami okrąg. Obserwuj ruchy jej gałek ocznych. Następnie poruszaj palcem po okręgu, a druga osoba niech wodzi wzrokiem za twoim palcem. Dostrzegasz różnicę?! W pierwszym przypadku, gdy osoba sama miała zakreślić wzrokiem okrąg, ruch gałek ocznych był skokowy. Mówimy wtedy o ruchach sakkadowych oczu, czy też o sakkadach. Z kolei wtedy, gdy ta sama osoba śledziła wzrokiem twój palec zakreślający okrąg, ruch jej gałek ocznych był ciągły.

Po co kolejny blog o komunikacji niewerbalnej?

Komunikacja niewerbalna jest niewątpliwie modnym tematem, czego dowodzi popularność książek i multimedialnych poradników na jej temat, stron internetowych i kursów jej poświęconych, czy wreszcie szybko rosnąca liczba ekspertów z tej dziedziny. Nasuwa się zatem pytanie, po co tworzyć kolejny blog traktujący o komunikacji niewerbalnej?